Przejście do sekcji:

Treść strony - Aktualności

Informacja dotycząca wilków

W ostatnim czasie wzrasta liczba doniesień na temat sytuacji niebezpiecznych z udziałem wilka Canius Lupus. Obserwujemy wzrost liczebności gatunku i zasięgu występowania, przez co, coraz częściej dochodzi do bezpośredniego kontaktu wilków z ludźmi, również na terenach, na których od dawna nie był widywany. Spotkania na linii człowiek – wilk mają więc charakter incydentalny i na tej podstawie nie należy podsycać negatywnych emocji. Te incydenty są bardzo często nagłaśniane przez media, choć nie zawsze ten rozgłos jest adekwatny do stopnia zagrożenia. 
Najczęściej obserwujemy sytuacje, gdzie wilki nie wykazują lęku przed człowiekiem, pojawiając się w pobliżu zabudowań. Przynajmniej część z tych wilków może być chora (np. świerzb), mogą się zdarzać hybrydy wilka z psem. Również część tych zdarzeń może być powodowana przez wałęsające się, zdziczałe psy. 
Wilk jest drapieżnikiem, a jego naturalną ofiarą są w większości dzikie zwierzęta kopytne. Ponieważ bardzo często pastwiska zwierząt gospodarskich znajdują się w obrębie terytoriów wilków, stąd ataki na zwierzęta gospodarskie mają charakter oportunistyczny. Analizując problem szkód wyrządzonych przez wilka należy podkreślić, że podstawową formą ochrony dobytku przed szkodami jest zabezpieczenie. Również Trybunał Konstytucyjny w swoim wyroku z 28 września 2015 r. (sygn. akt K 20/14) stwierdził, iż „Obowiązkiem właściciela jest dbałość o swój majątek i podejmowanie starań w celu jego ochrony. Właściciel przewidując możliwość wyrządzenia szkody przez zwierzęta objęte ochroną gatunkową, w pierwszej kolejności sam powinien podjąć stosowne czynności, zmierzające do uniknięcia szkody lub zminimalizowania jej rozmiarów.” Dotyczy to również konieczności zapewnienia opieki nad domowymi psami, obowiązującym zakazie puszczania psów bez możliwości ich kontroli i bez oznakowania umożliwiającego identyfikację właściciela lub opiekuna, a także o zakazie puszczania psów luzem w lesie. Zasadne jest podjęcie działań w celu zabezpieczenia pojemników na odpady przed dostępem zwierząt w obszarach, w których bytują wilki. 
W Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska możliwe jest zawsze uzyskanie fachowej pomocy, dotyczącej sposobów zabezpieczenia przed szkodami wyrządzonymi przez wilki, jak również finansowego wsparcia dla tych przedsięwzięć. Jedną z prostych, a jednocześnie bardzo skutecznych metod zabezpieczenia zwierząt gospodarskich przed atakami wilków jest użycie fladr, czyli linek lub taśm z przymocowanymi kawałkami materiału najczęściej w jaskrawych kolorach, którymi ogradza się teren. Istnieje możliwość nieodpłatnego przekazania praw własności tych rzeczy przez tut. Organ. W związku z tym osoby, których zwierzęta gospodarskie narażone są na ataki wilków, mogą się zgłaszać do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, w celu otrzymania ww. zabezpieczeń.
Należy również wskazać, że dostępne są publikacje zawierające informacje na temat sposobów zabezpieczania przed szkodami wyrządzanymi przez wilka - Stowarzyszenie dla Natury „Wilk” opracowało „Poradnik ochrony zwierząt hodowlanych przed wilkami” (S. Nowak, R. W. Mysłajek) – wersja elektroniczna dostępna jest pod adresem internetowym: http://www.polskiwilk.org.pl/download/2016_Poradnik_ochr_zwierz_hod.pdf
Zasadnym jest również podkreślenie, że w sytuacjach nagłych, wymagających natychmiastowej interwencji, tj. zagrażających życiu bądź zdrowiu ludzi lub zwierząt, kiedy obiektywnie wniosek nie może być załatwiony w formie pisemnej, ww. decyzje mogą być wydane ustnie (art. 14 § 2 kpa), po rozpatrzeniu wniosku złożonego drogą telefoniczną. 
W tym celu należy skontaktować się telefonicznie z Generalną Dyrekcją Ochrony Środowiska, pod numery telefonów podane na stronie internetowej urzędu. Po wydaniu decyzji ustnej następuje spisanie protokołu, który może zostać wysłany do wnioskującego, jako potwierdzenie wydania zezwolenia. Należy przy tym zauważyć, że decyzja ustana ma taką samą wagę jak pisemna. Niemniej jednak trzeba pamiętać, że w administracji istnieje zasada pisemności, zgodnie z którą sprawy powinny być załatwiane co do zasady pisemnie. Dlatego też decyzja ustna winna być stosowana wyłącznie w sytuacjach wyjątkowo pilnych. 

Wróć

Przejdź do początku strony